over de twee broertjes...........

Ik keur niet goed wat de vader gedaan heeft, maar  kan ik me wel indenken  hoe hij er toe gekomen is. De man was kennelijk getergd tot op het bot. De moeder kreeg altijd gelijk.Per kwartaal en soms nog wel vaker een nieuwe voogd voor de kinderen en allemaal vooringenomen, want de moeder heeft altijd gelijk. Uiteindelijk is de man zo ver getergd met steeds slechtere afspraken over bezoekregelingen dat hij besloten heeft dat als ik de kinderen niet meer mag zien, dan zij ook niet.

Maar de huidige beeldvorming is momenteel wel heel erg eenzijdig. Met wat we weten uit berichtgevingen van de politie kun je misschien afleiden dat de vader zijn actie zeer nauwkeurig heeft  voorbereid en uitgevoerd. In een ultieme wraakactie.

Wij weten allemaal niets over de achtergronden en wat zich allemaal al heeft afgespeeld.

Scheiden doet leiden is een gezegde. Helaas blijkt dat in de praktijk meer dan waar .  De huislijk geweldzaken zijn daar vaak een voorbeeld van. Maar ook dan is de man vaak de kwaaie pier. De vrouw wordt bijna altijd geloofd. En geloof me, in praktijk blijken er bloedzuigers van ex-echtgenote's  met strakke hand de regie over de scheiding en de periode tot ver daarna strak te kunnen plannen.

Als je daarnaast ook de activiteiten van het LBIO, Landelijk Bureau Inning Ouderbijdrage meeneemt, is de pijn compleet. Toegeven, de LBIO is ooit opgericht om halsstarrige vaders te dwingen hun financiële verplichtingen na te komen. De regeling is tot stand gekomen in een periode van welvaart. In de huidige malaise is het wel iets anders. Als de vader pech heeft, geen werk, amper inkomen = wordt de bijdrage wel een heel groot probleem.

Kortom  financiële problemen, geen werk, voortdurend trammelant met je ex en dan ook nog eens je kinderen grotendeels kwijtraken  is een ramp en kunnen mensen tot heel extreem gedrag brengen.

Als alles in je leven je tussen je vingers doorglipt en de Wet van Murphy volledig beslag over  je doen en laten legt, worden sommigen tot ultieme wanhoop gedreven en zien geen enkele uitweg meer. 

Alles heeft zijn keerzijde, maar wat hier is gebeurd is een ultieme ramp. Wie zijn wij om daar over te oordelen.
Hoe we daar als samenleving mee moeten omgaan is een groot probleem.